uyudum da
büyüdü sesler
hüzün bahçesinin peyzajlarında
hepsi sana dikildi yine gözlerimin
iniltilerinin arasında
yine sıcak bir “aşkım” aradım
bula…
nicedir duyamıyorum
anaç gönlünden gelen ninnileri
nicedir
uyusun da büyüsün diyen
sanki cehennem zebanileri
nicedir deliyim,
korkuyorum inan kendimden
bir bebekmiş gibi sarılıp kokluyorum
cümlelerden düşen bu ceninleri
bak yine seslerini duyuyorum
adımlarının, benden uzaklaşan
bak yine hırıltısı yankılanıyor
adamların, hastane koridorlarında
bak, bu sefer gözyaşı istemedi
sömürgeci duygu imparatorlukları
bak, yine de ümitliyim
belki bir daha sarılırsın yarın da